Hmm, tak to zase na mě po čase přišlo a tak mi teď asi nejvíce sedí "Manny gram" od Anny.
Ufamy światu a on nam jakby mniej. Ufamy światu,
jak pąki kwiatów, gdy jesień jeszcze hen.
Ty idziesz świecie w świat i nie oglądasz się, ja świata
poza tobą nie widzę. Najtrudniej kochać mniej.
Im dalej nam świecie do siebie, tym nam i mniej
tęskno. Za każdy gram manny niebieskiej
płacę słona rzeką.
Za każdy gram.